Sayfa İçeriği: Melankolik Sözler, Melankolik Sözler 2019, Kısa Melankolik Sözler, Anlamlı Melankolik Sözler, Melankolik Sözler Ekşi, Özlü Melankolik Sözler, Melankolik Sözler Twitter
En melankoli, en atarlı giderli sözleri bu özlü sözler sayfamızdan irdeleyebilirsiniz. Eğer siz de bu yazımızdaki Melankolik sözleri beğendiyseniz Twitter, Facebook, İnstagram hesaplarınızdan paylaşmayı unutmayın!
Editör Seçimi: Bizi yakanlar terlemedi bile..
Daha son sözü söylemedi hayat; Belki yarınlar,
mutlu sonlar var.
Yasta değersiz ve boş olan dünya ise, melankolide egonun kendisidir.
Yüreğime bir türlü o gitti diyemiorum…
Eğer sen gidersen, içimdeki kâinat çöker.
Hayır unutmadım, yokmuşsun gibi davranıyorum.
Niçin mi fikir değiştiriyorum? Çünkü ben fikirlerimin sahibiyim; kölesi değil!
Bence sen de şimdi herkes gibisin.
Unutma:
Ciddiye al ama kapılma.
Dalga geç ama kırma.
Sahip ol bu hayatta, asla ait olma.
Sadakati anlamak ,nesneye karşı duyulan hissi anlamak demektir,iki uç his:mutlak aşk ve bağlılık,ya da egemen olmak için gizli bir istek.
"Yaşamın amaca yönelik tüm dışavurumlarının sonu...yaşamda değil,doğasının ifadesinde,manasının temsilindedir."
Önümde onun kitapları, okuyorum... Mısralarda âşinâ bir şarkı tılsımıyla inleyen melankoli, esrarlı gölgelikler, şimal iklimlerinin sisli atmosferi ve tatlı bir tebessüm içinde eriyen şaşılacak kadar güzel, şaşılacak kadar füsunkâr mısralar.
Bizim aşkımız istanbul kadar büyük, berlin kadar anlamlı, ağrı kadar yıkılmaz, paris kadar çekici, izmir kadar vazgeçilmez. Aşk dediğin bizim gibi olmalı.
Sevgini göstereceksin söylemek yetmez. Sevgi gözlerinde olacak sözlerin yetmez. Seveceksin benim gibii ama kalbin yetmez!
Kimi rüyalarda görülmeye değerdir, kimi gerçeklerde yaşanmaya. Sen gördüğüm en tatlı rüya, yaşadıkça bitmesin dediğim en güzel gerçeğimsin!
Denize kıyısı var sanki yüreğimin, hep serin, hep rutubetli.
Mutludur o. Mutlu olmasa duramazdı, gelirdi.
Kimseden bir şey bekleme, böylece asla hayal kırıklığı yaşamazsın!
Hepimiz bağımlıyız kardeş, kimimiz bir maddeye kimimiz bir kahpeye!
Susmayı öğrendim. Çok konuşup pişman oIamamak için.
Beni iyi ezberIe bakarsın ansızın herhangi bir şiirde herhangi bir şarkıda çıkarım karşına.
Ne güneşi istiyorum karanIığıma, ne de yıIdızIarı istiyorum gece yarıIarında. Çok değiI, bir tek seni istiyorum yaInızIığıma.
Daha iyi olanını değil seni daha iyi hissettirenini seçmelisin.
Ya çek git ya da kal hiç gitme karar senin..
Hani nerde bu seni hiç bırakmayacağım diyenler?
Dilimin ucuna gelip söyleyemediğimsin
Sana sevmeyi ben öğrettim vazgeçmeyide senden öğrendim.
Normal olan, gerçekliğe saygının kazanmasıdır.
Ne bir dost, ne bir sevgili,
Dünyadan uzak bir deli...
Beni sarar melânkoli:
Kafamın içerisi ölür.
Ne zordu sevmek, ne zordu iki kişiden birini tercih etmek. Ve bir diğerini ezip ötekine gözyaşlarıyla gitmek.
Ama kanımca yazı yazmak coşku, hafif melankoli, taşkınlık gibi psikolojik bir semptomdur.
Varlığında yokluğunda bir savaş aslında…
Tamam Tamam sustum .. ! Acımasız Acınızı aLdım !
Deniz değil ki yüreğim dalgalanıp öfkesini kıyılara vursun.
Peki, başka bir ekleyeceğin var mı bay ‘hüzün’? Az sonra yatacağım ben.
Hadi yalnızlığını idam et bakalım, son arzusunu yerine getirebilecek misin?
ÖzIedim geI dese hiç düşünmez giderim dersiniz. Ama gerçekIer acıdır. Ne o geI diyebiIir ne de siz gidebiIirsiniz.
Oysa öIümü biImiyorsun. ÖIümü biIen yaşama zerre tenezzüI etmez. ÖIümü biIen hiç geIir mi Rabbini biImezIikten.
En son öIen umuttur, umudunu kaybetme ve hep güI, üzüImeIer senden uzak oIsun, yüzünde hep güIücükIer oIsun.
Hadi yaInızIığını idam et bakaIım, son arzusunu yerine getirebiIecek misin?
Yeni şarkılar,
Yeni kitaplar,
Yeni insanlar lazım.
Dünya'dan daha hızlı dönen insanlar var.
Gönlün rahat mı..?
Elinden geleni yaptın mı..?
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın...!
Budur inadına mutluluk.
Kuşkusuz ki en büyük ön yargı;
etrafımızdaki herkesi 'insan' sanmamızdır.
Manzarayı seyrederek hayatı düşündü ve ( hayat üstüne düşününce hep olduğu gibi ) hüzünlendi. Yumuşak bir melankoli kapladı içini. Kadere karşı mücadelenin boşunalığını duydu, çünkü bunca çağdan ona miras kalan bilgelik yükü buydu.
".. Bitkin bir haldeydi... Açıkça melankoli içerisindeydi... On yedi buçuk milyon insanın yaşadığı o büyük ve pis şehirde onun için tek bir kişi bile yoktu."
“Beni en güzel günümde
Sebepsiz bir keder alır.
Bütün ömrümün beynimde
Acı bir tortusu kalır.”
Sadece bir-iki şey yakalıyabilmiş "Her şey bitti", "Her şeyin sonu geldi" ve bir de şarkılardan yayılan buz gibi Melankoli...
En son ölen umuttur, umudunu kaybetme ve hep gül, üzülmeler senden uzak olsun, yüzünde hep gülücükler olsun.
Özledim gel dese hiç düşünmez giderim dersiniz. Ama gerçekler acıdır. Ne o gel diyebilir ne de siz gidebilirsiniz.
Bazen bu yüreğe bu kadar acı fazla deriz kendi kendimize. Ama hata bizde; küçücük yürekle kocaman sevmişiz, ne haddimize.
Kim bilirdi sensizliğime sarılacağımı? Kim derdi sensiz gecelerimde ağlayacağımı? Şimdi sensiz mutluluğa hasretim sensizliğimde acılarıma dost oldum sevgilim.
Uykusuz geceIerimde gözyaşIarımIa yazdım adını kaIbime güneşsiz günIerimde kanımIa suIadım resimIerimizi yeniden geIirsin diye!
Aşkın mantığı oImaz. Sakın ha! Dostum içme aşk zehrini su diye aşk pınarından, ya Ferhat gibi atIarsın kayaIardan ya da Mecnun oIur doIaşırsın çöIIerde kahrından.
Ve benim, birdenbire yüzünü değiI, gözünü değiI, senin sesini göresim geIdi.
